We Wilije sie jadło siedym potraw. Potym gor młode dziołuchy, kiere eszcze nie były wydane i ni miały galanów wróżyły se, kiero sie nejrychlij wydo. Ciepały bótki za siebie, a jak taki bótek sie obróciuł ku dwiyrzóm, to wiesieli było do roku. Dziołuchy wylazowały przed chałupe i słuchały, s kierej stróny blaknie pies, bo tam stela mioł prziść galan. Gazda zapoloł świyczke a każdy musioł go zdmuchnónć. Jak dym szeł prosto do wyrchu, to znaczyło zdrowi, jak sie krziwiuł to znaczyło chorobe, a jak szoł ku dwiyrzóm – śmierć. Brało sie też sztyry orzechy i wróżyło sie z postrzodka, każdy orzech znaczył trzi miesiónce. Jak był piekny – to znaczyło zdrowi, a jak był szpatny to chorobe. Każdy gazda, abo siedlok po Wiliji szeł do chlywa i dowoł opłatki krowóm, babucióm i gowiydzi, coby były zdrowe cały rok. Wierzili też, że zwierzynta rzóndzóm we Wilije ludzkim głosym, ale poradzi ich usłyszeć yny taki człowiek, kiery był bez grzychu – baji taki niemowle. Wszyjstko, co zbyło z talyrzi trzeja było wysuć pod strómek, kiery nie rodziuł, coby na rok obrodziuł.
źródło: http://www.gwara.zafriko.pl/kat/zwyczaje__obrzedy_/boze_narodzenie_
Co się robiło we Wigilie
